10/03/2017 Γενετική μελέτη καταρρίπτει την θεωρία του Fallmerayer περί εξαφάνισης του Ελληνικού Έθνους από την Πελοπόννησο
Καταρρίπτεται η θεωρία του Fallmerayer περί εξαφάνισης του Ελληνικού Έθνους και αντικατάστασής του από Σλάβους κατά τον 6ο μχ αιώνα! Αυτό δείχνει μια νέα διεθνής γενετική έρευνα από Ελληνες επιστήμονες του εξωτερικού αλλά και του Τμήματος Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Αναλύοντας γενετικά δεδομένα από ολόκληρη την Πελοπόννησο οι ερευνητές βρίσκουν μικρά ποσοστά Σλαβικής καταγωγής των πληθυσμών της χερσονήσου καθώς και μεγάλη ετερογένεια των Πελοποννησιακών πληθυσμών με γενετικά διακριτούς υποπληθυσμούς. «Χρησιμοποιήσαμε προηγμένες μεθόδους ανάλυσης δεδομένων για να εξετάσουμε τη θεωρία της αντικατάστασης των Πελοποννησίων της Μεσαιωνικής περιόδου από Σλάβους» λέει η κ. Περιστέρα Πάσχου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Γενετικής Πληθυσμών στο Τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και βασικό μέλος της ερευνητικής ομάδας.
«Η ανάλυσή μας πάνω στην γενετική καταγωγή των Πελοποννησιακών πληθυσμών και την σχέση τους με τους Σλάβους και άλλους Ευρωπαίους διευθετεί μία ιστορική αντιπαράθεση η οποία συνεχίζεται εδώ και περισσότερα από 170 χρόνια» λέει ο επικεφαλής της μελέτης και καθηγητής Γενετικής Γιώργος Σταματογιαννόπουλος του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σιάτλ. Η ερευνητική ομάδα, με τον καθηγητή Επιστήμης Υπολογιστών κ. Πέτρο Δρινέα του Πανεπιστημίου Purdue στην Ιντιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και την καθηγήτρια κ. Περιστέρα Πάσχου του Τμήματος Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, μελέτησε 240 άτομα από όλες τις περιοχές της Πελοποννήσου για 2,5 εκατομμύρια γενετικούς δείκτες. Οι ερευνητές βρήκαν ότι πράγματι υπήρχε σλαβική μετανάστευση στην Πελοπόννησο, όμως φαίνεται ότι ο αριθμός των Σλάβων μεταναστών ήταν πολύ μικρός σε σχέση με τους τότε τοπικούς πληθυσμούς. Χαρακτηριστικό είναι ότι το ποσοστό σλαβικής καταγωγής στους πληθυσμούς της Πελοποννήσου κυμαίνεται μόνο από 0.2% έως 14.4%, καταρρίπτοντας έτσι την θεωρία του Fallmerayer. «Οι Πελοποννήσιοι λοιπόν αποτελούν σαφώς διακριτό πληθυσμό από τους Σλάβους. Από την άλλη, εμφανίζουν μεγαλύτερη ομοιότητα με τους Σικελούς και τους Ιταλούς», λέει ο καθηγητής κ. Πέτρος Δρινέας.
Το 1830 μ.Χ., ο Γερμανός ιστορικός Jacob Philipp Fallmerayer, βασισμένος σε βυζαντινές γραφές, παρουσίασε την θεωρία του περί εξαφάνισης του Ελληνικού έθνους και αντικατάστασής του από Σλάβους. Ο Fallmerayer πρότεινε ότι κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ., μεγάλες στρατιές Αβάρων και Σλάβων επέδραμαν στα Βαλκάνια και εξολόθρευσαν τους πληθυσμούς της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον Fallmerayer, oι Πελοποννήσιοι Έλληνες, εξαιρουμένων λίγων που απέμειναν κλεισμένοι σε παράκτια κάστρα, σφαγιάστηκαν ή εξαναγκάστηκαν σε φυγή και η Πελοπόννησος κατοικήθηκε από Σλάβους, οι οποίοι τελικά ελληνοποιήθηκαν υπό την επιρροή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των αλληλεπιδράσεων με πληθυσμούς της Ελληνοποιημένης Μικράς Ασίας οι οποίοι τοποθετήθηκαν προς κατοίκιση στην Πελοπόννησο από τους Βυζαντινούς. Από την εποχή κατά την οποία δημοσιεύθηκε η θεωρία του Fallmerayer, μεταξύ των ιστορικών μαίνεται μία συζήτηση σχετικά με την καταγωγή των Πελοποννησίων. Για παράδειγμα, μία πρώτη αντίκρουση δημοσιεύθηκε από τον Έλληνα ιστορικό Παπαρρηγόπουλο ο οποίος εξέτασε τις ίδιες πηγές που ο Fallmerayer χρησιμοποίησε για να δομήσει την θεωρία του και κατέληξε σε διαφορετικά συμπεράσματα. Πλέον, οι σύγχρονες τεχνικές αναλύσεων του γονιδιώματος έρχονται να καταρρίψουν την θεωρία της εξαφάνισης των Πελοποννήσιων Ελλήνων της Μεσαιωνικής περιόδου και της αντικατάστασής τους από Σλάβους και Μικρασιάτες εποίκους.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό European Journal of Human Genetics, αποκαλύπτει επιπλέον ενδιαφέροντες πτυχές και για τους διαφορετικούς πληθυσμους της Πελοποννήσου. Για παράδειγμα, οι πληθυσμοί της Τσακωνίας και της Μέσα Μάνης φαίνεται να έχουν διατηρήσει μια ιδιαίτερη γενετική δομή που μπορεί να οφειλεται στην δύσβατη γεωγραφία των δύο περιοχών. Στους αρχαίους χρόνους τα εδάφη των Τσακώνων, που τότε ονομάζονταν Κυνουρία, κατοικήθηκαν από Ίωνες που μιλούσαν Δωρικά. Η γεωγραφική απομόνωση ίσως να εξηγεί και την διατήρηση της διαλέκτου τους. Από την άλλη ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος στα γραπτά του για τους Σλάβους του Ταϋγέτου θέτει το ερώτημα σχετικά με το τι συνέβη στους αρχαίους κατοίκους της Λακωνίας, τους Έλληνες, οι οποίοι συνέχισαν να ακολουθούν πιστά την αρχαία Ελληνική θρησκεία. Τους βρίσκει να έχουν αποσυρθεί στην αφιλόξενη, αγροτικά φτωχή και βραχώδη περιοχή του νότιου Ταϋγέτου, στην περιοχή που σήμερα αναφέρουμε ως Μέσα Μάνη. Η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του ΔΠΘ κα Περιστέρα Πάσχου σημειώνει: «Μελέτες στο αρχαίο DNA θα μπορούσαν ενδεχομένως να ελέγξουν εάν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των Μανιατών και των αρχαίων Λακώνων ή μεταξύ των Τσακώνων και των αρχαίων Ιώνων».
Ολόκληρη η μελέτη είναι διαθέσιμη στον ιστότοπο του περιοδικού European Journal of Human Genetics
http://www.nature.com/ejhg/journal/vaop/ncurrent/full/ejhg201718a.html